Czarny kot — wiejskie przesądy

Widok czarnego kota ma sprowadzać nieszczęście, podobnie jak widok kominiarza. Kiedyś nieszczęściem miał być widok czarnej Wołgi, złowieszczym jest również siódme piętro, a w szczególności piątek trzynastego.

Kiedyś był popularny wierszyk o czarnym kocie (trochę go ocenzuruję): „gdy ci kot przebiegnie drogę, nie mów k… żaden pech, złap sku… wyrwij nogę, niech spier… ch… na trzech”.

Każdy z nas słuchał zapewne wielu opowieści o wszelkich zwiastunach nieszczęścia. Wszystko powstało na zasadzie kojarzenia i prawdopodobieństwa, ale co komu zawinił taki mały, czarny kotek?

Ludzki mózg nie lubi zagadek i wszystko układa w logiczną całość. Jednak siatkę zdarzeń w życiu każdego człowieka układa nieświadomy umysł, czyli część pozbawiona oczu i uszu, polegająca jedynie na obrazach i myślach przekazywanych przez umysł świadomy. Czyli co o czym pomyślimy, to otrzymamy. Dr. Hew Len twierdzi, że jeżeli człowiek odpowiednio uwierzy w nieszkodliwość trucizny, to może śmiało ją spożywać. Po raz kolejny poważny i szanowany powszechnie człowiek nawiązuje do wiary.

Można mówić o dwóch rodzajach siatki zdarzeń — realizacja długoterminowa i realizacja natychmiastowa. Długoterminowa może mieć bliżej nieokreślony czas, dni, tygodni, lat. Krótkoterminowa realizacja jest natychmiastowa, za kwadrans, za godzinę. I, o ile długoterminowa jest spodziewana, to krótkoterminowa może nas wielokrotnie zaskoczyć. I właśnie tu w krótkoterminowej siatce zdarzeń powstaje teoria czarnego kota: „o czarny kot, będę miał pecha” — a podświadomość odpowiada: „twoje życzenie jest dla mnie rozkazem”.

Ile tak naprawdę było razy, że po widoku czarnego kota lub w piątek trzynastego coś się wydarzyło? Te same rzeczy mają miejsce każdego dnia, choć nie widzimy czarnego kota. Ludzie mają się rozwijać, a nie cofać. Wiara we wszelkiego rodzaju gusła, wcale nie czyni kogoś mądrym, inteligentnym, a tym bardziej godnym zaufania. To ludzkie przekonania i myśli decydują o WSZYSTKIM, co występuje każdego dnia, a nie ludowe wierzenia.